پلاک 1995

چندتا پست پایین تر دقیقا در ۱۸ آذر نوشته بودم : تو کشوری زندگی میکنم با مسئولانی مزخرف و تصمیماتی مزخرف تر 

و دقیقا یک ماه گذشت و در ۱۸ دی هواپیمای مسافربری با موشک سپاه سقوط کرد 

به فاجعه ی کرمان هم هنوز هیچیک از مسئولان واکنش نشون ندادن ...

یعنی اصلا به روی مبارک شون نیاوردن که اتفاقی افتاده 

۵۹ نفر در اثر بی مسئولیتی شون کشته شدن 

حالم به هم میخوره از این همه دروغ و تزویر 

الان که دارم اینها رو مینویسم قلبم آتش گرفته  ، دلم گرفته ، بغض تو گلومه 

از خاطره ها چی مونده برام

به جز خیالی از عشق 

من دل بستم به هرچی مال من نیست 

به هرکی که به فکر حال من نیست 

دلخسته شدم از این همه غم 

که بی خیال من نیست 

.........

چقدر امروز غرق در هیچِ مطلق بودم ، عدم و نبودن و نبودن و نبودن...

چقدر از آخرین پستِ وبلاگ هایی که لینک شون اینجاست میگذره  ، انگار هیچکس نیست .

 آدم هایی هستند که تا به حال  آن ها را ندیده بودی ، حتی با آنها آشنا هم نبودی  ؛ فقط چندین بار نام شان را از یک نفر  شنیده بودی ... و حال بعد از ماه ها ، ناگهانی بفهمی همان آدمی که فقط نامش را  شنیده بودی دیگر در این دنیا نیست ...

 حقیقتا حس تلخی است در این نیمه شب ...